Rozdział 21

*Oczami Alex*

Nie wiem, co się stało Meg, ale zrobiła śniadanie (okej nieraz się zdarzało), ale że obiad (o.o). Jednak się cieszyłam, bo pierogi, a one mi strasznie przypominają Polskę, z której pochodzi moja mama (tak pewnie nie wiedzieliście) Pierogi raz dwa zniknęły ze stołu. Meg oczywiście nie jadła z nami, bo ona jak lepiłyśmy to się najadła. Ciekawe, po co poszła do domku letniskowego. No tak zapomniałam, ma tam masę ciuchów. Pewnie chce zabrać trochę z nich do Londynu.

*Oczami Liam'a*

I znowu Meg to zrobiła. Wyszła. Najpierw wczoraj wieczorem, potem nie jadła z nami śniadania, a teraz obiadu. Ale szczerze mogę przyznać, że był pyyszny.

N: Alex jak się nazywa to jedzenie?

A: Pierogi ruskie, a co?

N: Nic. Tak tylko chciałem wiedzieć. Mogłybyście to częściej robić.

A: Haha chciałbyś. Wiesz ile się trzeba przy tym o robić.

Lo: Na pewno duuużo.

A: Jeszcze więcej niż myślisz.

H: Takie ciasto z ziemniakami się robi długo. Śmieszne.

Jo: Chłopaki zamknijcie się, bo Alex zaraz wybuchnie, a później i tak Meg będzie o wszystkim wiedziała.

A: Oj Joe nie uciszaj ich. Przecież ja tak lubię wybuchać.

Ni: Dobra uspokójmy się. Chodźcie do salonu oglądać.

I każdy zrobił tak jak Nick mówił.

*Oczami Meg*

Legginsy

Zabrałam z domku kilka par bluzek, wszystkie moje legginsy(15), dwie pary spodni, dwa sweterki, conversy(6 par wysokich, 3 niskich), 2 pary balerin oraz rzeczy, które zostawiłam tutaj ostatnio. Wszystko spakowałam do jednej z torb podręcznych, które tutaj znalazłam. Wreszcie wyszłam z domu, drzwi zamknęłam na klucz i udałam się do reszty. Popatrzyłam się na zegarek 15:00. Co już?! Weszłam do środka, torbę zostawiłam na korytarzu. Z salonu dobiegała mnie rozmowa wszystkich. Poszłam tam i jak gdyby nigdy nic usiadłam sobie obok Niall'a. Nikt nie zauważył, że przyszłam. Huehue ciekawe, kiedy się zobaczą, że tu jestem. Siedziałam już tak 5 minut. Chyba tylko Liam mnie zobaczył, bo się uśmiechał w moim kierunku.

Buty

A: Ciekawe, kiedy Meg wróci - a Liam oczywiście zaczął się śmiać. Każdy popatrzył się na niego z miną WTF. Ja też już nie wytrzymałam i zrobiłam to samo - Meg skąd się tu wzięłaś?

M: No wiesz. Wy tak byliście zaciekawieni rozmową, że nawet mnie nie zauważyliście. Wiecie jak ja się czuję. Idę od was nikt mnie tu nie chcę - od razu każdy mnie zatrzymywał, ale nie dałam się i poszłam do swojego pokoju. Miałam już wchodzić, ale ktoś mnie zatrzymał. A tym kimś okazał się Liam.

Li: Meg możemy pogadać?

M: Eee. Jasne. Wchodź.

Li: Dzięki.

Wszedł do środka. Usiedliśmy na przeciwko siebie na moim łóżku.

M: To, o czym chciałeś porozmawiać?

Li: Meg przepraszam za wszystko. Po prostu nie mogłem wytrzymać, że byłaś najpierw z Jake'iem, a teraz z Cody'im. Nie musisz mi wybaczać, ale chcę, żebyś to wiedziała.

M: Ja już dawno ci to wybaczyłam.

Li: Na prawdę?

M: Tak.

Li: A właśnie jest coś jeszcze. Nie myśl, że chcę niszczyć twój związek, czy coś, ale wydaje mi się, że Twojemu chłopakowi podoba się Dan i to chyba z wzajemnością.

M: Jeśli to prawda to jeszcze dzisiaj będę wiedziała, ale dzięki za informację. Matko zapomniałam o jednej sprawie! Muszę iść na dół, a ty stąd wyjść.

Li: Spoko. Dzięki za rozmowę.

Pierwszy wyszedł Liam, a później ja. Pewnie myślicie, o jaką sprawę chodzi, ale przed wyjazdem obiecałam coś Kate. Zbiegłam na dół i pociągnęłam Niallerka za rękę do kuchni,

N: O co chodzi?

M: No, bo ja chcę wiedzieć czy ktoś ci się podoba.

N: A jest taka dziewczyna, ale chyba nie mam u niej szans...

M: A dowiem się, kto to?

N: Ale obiecaj, że jej nie powiesz.

M: Obiecuję.

N: Chodzi mi o Kate.

M: Na prawdę!

N: Tak, ale cicho.

M: Powiedz jej to.

N: Ale ja nie mam u niej żadnych szans.

M: Oj uwierz, masz i to ogromne.

N: Dzięki.

M: Proszę, ale zrób to szybko, bo już 17:00, a my musimy zaraz jechać.

N: Okej to ja lecę do niej.

I od razu wybiegł z kuchni. Ja wyszłam za nim i od razu zauważyłam, że nie ma ani blondynka, ani Kate. Chyba będziemy mieć nową parę (^^) Każdy się patrzył na mnie z miną "o co chodzi". Ja tylko pokręciłam głową. Nic się ode mnie nie dowiedzą. Usiadłam pomiędzy Dan i Alex. W pewnym momencie usłyszałam krzyk Niall'a "Tak!" i od razu się zaczęłam śmiać. Po chwili z góry zeszła Kate razem z Niall'em i trzymali się za ręce. Awwww.

Lo: Dobra, co nas ominęło?

N, K: Nic.

D: Wy jesteście razem?

K: Może.

N: Tak!

Z: Od kiedy?

M: Debilu od jakichś 3 minut. Nie słyszałeś Niall'a jak się darł "Tak!". Czemu ja z takimi ludźmi żyję.

H: Zawsze możesz wyjechać.

M: I to robię matole. Jadę do Londynu, a wy tu zostajecie. A skoro mowa o Londynie. Dziewczyny po walizki i za pięć minut widzimy się na dole.

Każda z nas od razu poszła po swoje rzeczy. Nie wiedziałyśmy czy brać wszystko czy nie. Nie wiadomo czy się dostanę. Ja wzięłam wszystko, bo i tak nie miałam zamiaru już w tym miesiącu tutaj wracać. Muszę się wreszcie zająć szkołą. Z moimi walizkami zeszłam na dół. O dziwo wszyscy już tutaj byli. Ale zaraz, zaraz, czemu każdy ma walizki?!

M: Yyy. A wam, po co walizki?

Lo: My też wracamy do Londynu, nie chcemy tutaj sami zostawać.

M: Ehh i o wszystkim się od razu dowiecie.

A: Nie martw się Meg. Ktoś ma nam zamiar pomóc. Już rozmawiałam z odpowiednimi osobami.

M: Kto?

A: Wiesz nasza czwórka przyjaciół z Ameryki, albo kogoś innego wkręcą.

M: Aaaa ja chcę ich wreszcie zobaczyć! Tak się za nimi stęskniłam.

Li: O kogo chodzi?

M: Dowiesz się Liam'ku wkrótce. Joe, a wy gdzie lecicie?

Jo: Niestety już do LA.

M: Szkoda.

Ni: Ale widzimy się wiesz, kiedy. Niech wszyscy przyjadą.

M: Hmmm przemyślę.

K: Chodźcie, bo taksówki czekają.

Wyszliśmy na zewnątrz i tam czekało na nas kilka taksówek. Do jednej wsiadłam ja, Alex, Kate i Dan; do drugiej Harry, Liam, Louis i Zayn; do trzeciej Cody, Ed i Niall; a do czwartej moich trzech kuzynów. Przez całą drogę dziewczyny pytały, jaką piosenkę wybrałam na przesłuchanie, ale nie odpowiedziałam im. Moje myśli zajmowała jedna sprawa. To, co mi powiedział Liam o Cody'im i Dan. Nie byłabym na nich zła, gdyby Cody zerwał ze mną i zostali parą. Szczerze sama im chyba muszę pomóc to zrobić. Wydawało mi się, że kocham Cody'iego. Może i kocham, ale nie jak chłopaka tylko brata. Wreszcie dojechaliśmy na lotnisko. Zapłaciłam taksówkarzowi, z bagażnika wyjęłyśmy walizki i ruszyłyśmy do reszty. Nadszedł najgorszy moment. Musiałam pożegnać się z Kevin'em, Joe i Nick'iem. Z moich oczu popłynęło kilka łez.

Jo: Mała, nie płacz. Zobaczymy się za dwa miesiące.

M: Wiem, ale i tak będę tęsknić.

Jo: Ja też.

Ni: Życzymy Ci powodzenia w sprawie, którą zamierzasz teraz zrobić.

M: Ty wiesz, o co chodzi?

Ke: Przecież powiedziałaś nam jak przyjechałaś.

M: Faktycznie. Wiecie, jaka jest moja pamięć. A teraz wynocha, bo wam samolot odleci.

Ke, N, Jo: Do zobaczenie wszystkim.

W: Pa!

I poszli. Eh nie lubię pożegnań. Do odprawy miałam jeszcze pół godziny. Postanowiłam porozmawiać z moim chłopakiem.

*Oczami Cody'iego*

Kiedy rozmawiałam z Ed'em zobaczyłem, że w naszą stronę idzie Meg.

M: Cody możemy pogadać.

C: Jasne.

Ej no stało się coś?!

M: Mam pytanie.

C: Tak?

M: Czy ty mnie kochasz?

C: Oczywiście, że tak. A dlaczego pytasz?

M: A kochasz Dan? Nie martw się nie obrażę się ani nic, ale chcę znać prawdę.

C: Eh. Ją też kocham.

M: To teraz my zrywamy, a ty idziesz do Dan. Już.

C: Ale Meg.

M: Żadne, ale. Nie mam Ci tego za złe. W taksówce zrozumiałam, że jesteś dla mnie jak brat.

C: Dziękuję.

Kiedy usłyszałem jej słowa od razu mi ulżyło. Czyli ten problem z głowy. Przytuliłem ją i od razu podszedłem do Dani. Zaczęliśmy rozmawiać.
_____
Czyli Cody i Meg już nie są parą ;3 Mam nadzieję, że nie zabijecie mnie za to. A co do Meg i Liam'a to są na razie przyjaciółmi. Nie planuję w najbliższym czasie, żeby byli razem ;p A jak już to mam pewien pomysł huehuehue. 
Do następnego xx

www.katie-and-one-direction.blogspot.com
Mój tt: @Frida152152